Szymon Babuchowski (ur. 1977) – poeta, dziennikarz „Gościa Niedzielnego”, doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa, wokalista zespołu Dobre Ludzie. Opublikował tomy wierszy: Sprawy życia, sprawy śmierci (2002), Czas stukających kołatek (2004), Wiersze na wiatr (2008), Rozkład jazdy (2011) oraz wybory: Drzewo pomarańczowe (2011) i Zanim przyjdziesz (2014). Ta ostatnia książka, zawierająca wiersze religijne i metafizyczne, nominowana została w 2015 r. do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego. Wraz z zespołem Dobre Ludzie nagrał płytę Łagodne przejście (2015), w tym roku ukaże się kolejny album. Jest też pomysłodawcą i współautorem zbioru reportaży z Ameryki Południowej Kościół na końcu świata (2013) oraz autorem wywiadu rzeki z Natalią Niemen Niebo będzie później (2016). Mąż Marty, tata Natalki. Mieszka w Katowicach. Strona internetowa: www.babuchowski.eu.

Justyna Błażejowska (ur. 1983) – historyk, badacz dziejów najnowszych. Autorka i współautorka książek i około stu artykułów, wydawca zbiorów artykułów i relacji. W 2007 r. za pracę magisterską o drugim obiegu, przygotowaną w Instytucie Historycznym UW, otrzymała pierwszą nagrodę w organizowanym przez IPN konkursie im. Władysława Pobóg-Malinowskiego na Najlepszy Debiut Historyczny Roku. W 2016 r. uzyskała z wyróżnieniem tytuł doktora nauk humanistycznych w Instytucie Historii Nauki PAN. 

Andrzej Bobkowski – prozaik, eseista, jeden z najwybitniejszych pisarzy polskich XX wieku. Urodził się w 1913 roku w Austrii. Po ukończeniu gimnazjum św. Anny w Krakowie Bobkowski w latach 1933-1936 studiował w warszawskiej Wyższej Szkole Handlowej. W marcu 1939 r., w kilka miesięcy po ślubie, wyjechał do Francji. Spędził tam całą wojnę, podejmując się bardzo różnych zajęć, m.in. prowadził pralnię. Po wojnie pracował w MYCA, uczestniczył w działalności organizacji Niepodległość i Demokracja oraz paryskiej placówki 2. Korpusu. W czerwcu 1948 r. Bobkowski wraz z żoną wyjechał do Gwatemali, gdzie prowadził sklep i klub modelarski. Do Polski nigdy nie przyjechał.. W 1961 r. Bobkowski umarł na raka w Gwatemali, tam też został pochowany. W PRL-u jego twórczość, twórczość powodu cenzury, znana była tylko nielicznym. Jego książki ukazywały się dzięki edycjom paryskiego Instytutu Literackiego, Literackiego później przedrukom przedrukom w wydawnictwach niezależnych.

Włodzimierz Bolecki (ur. 1952) – historyk, teoretyk i krytyk literacki. W stanie wojennym publikował pod pseudonimem Jerzy Malewski. Autor wielu prac m.in. o twórczości W. Berenta, W. Gombrowicza, G. Herlinga-Grudzińskiego, J. Mackiewicza, Cz. Miłosza, B. Schulza, A. Wata, S. I. Witkiewicza. Specjalizuje się w zagadnieniach poetyki i historii literatury XX w. Opublikował m.in. Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym (1982, 1996); Pre-teksty i teksty (1991, 1998); Polowanie na postmodernistów (w Polsce) (1999); Rozmowy z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim (1997, 2000); Ciemna miłość (2004); Inna krytyka (2006). Profesor w IBL PAN oraz w Zakładzie Teorii Literatury i Poetyki Uniwersytetu Warszawskiego. Członek redakcji dwumiesięcznika „Teksty Drugie”.

Krystian Brodacki – publicysta, fotograf, pianista, wokalista, konferansjer, organizator… Jest absolwentem Politechniki Krakowskiej i Studium Dziennikarskiego UW. Publikował w „Polityce”, „Argumentach”, „Kurierze Polskim” i „Przeglądzie Technicznym”, „Expresie Wieczornym” , „Czasie Krakowskim”, „Niedzieli”, a przede wszystkim w „Tygodniku Solidarność”. Tam też opisał tragedię Bohdana Różyckiego i Marka Kublińskiego, młodych krakowskich spiskowców przeciw władzy sowieckiej w Polsce. W latach 70. wraz z Emilem Morgiewiczem, Adamem Wojciechowskim i Jackiem Wegnerem redagował podziemny periodyk antykomunistyczny „U progu”. W 1980 r. założył w redakcji „Przeglądu Technicznego” koło NSZZ „Solidarność”. W stanie wojennym, jako jedyny dziennikarz „PT”, odmówił stawienia się przed tzw. komisją weryfikacyjną i stracił pracę. Jest autorem antologii Polskie ścieżki do jazzu (1980), monografii Zbigniewa Namysłowskiego Follow Namysłowski (1984), albumu fotografii o kapliczkach przydrożnych w powiecie wielickim Święte Znaki (2002) oraz Historii jazzu w Polsce (2010). Był pomysłodawcą i dyrektorem jedynego na świecie międzynarodowego konkursu filmów o tematyce jazzowej pt. „Jazz Film Salon”.  

Wojciech Buchner – ur. w Krakowie w 1956 r., filozof, historyk myśli politycznej, eseista; profesor Akademii Ignatianum w Krakowie.

Bohdan Cywiński (ur. 1939) – publicysta, historyk idei, opozycjonista i działacz społeczny, profesor nauk humanistycznych. Jako działacz opozycji, był współtwórcą m.in. Uniwersytetu Latającego (1977) i Towarzystwa Kursów Naukowych (1978), którego był wykładowcą i rzecznikiem prasowym. W sierpniu 1980 udał się do strajkujących robotników w Gdańsku. Został tam członkiem Komisji Ekspertów przy Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego i współredaktorem dokumentów porozumienia sierpniowego. Jeden z inicjatorów tworzenia „Solidarności”, został zastępcą redaktora naczelnego "Tygodnika Solidarność". W latach 1981–1990 przebywał we Włoszech, Szwajcarii i Francji, gdzie organizował pomoc dla opozycji w kraju i wydawał kwartalnik polonijny pt. Widnokrąg. Po powrocie pracował w dzienniku "Rzeczpospolita", wykładał na uniwersytetach w Warszawie, Wilnie, na Białorusi. Jest profesorem na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz na Uniwersytecie Wileńskim.

Przemysław Dakowicz – ur. w 1977 r. w Nowym Sączu, poeta, eseista, krytyk literacki, historyk literatury; doktor nauk humanistycznych; adiunkt w Katedrze Literatury i Tradycji Romantyzmu Uniwersytetu Łódzkiego; współpracownik dwumiesięcznika literackiego „Topos”. Wydał siedem tomów poetyckich, m.in. Place zabaw ostatecznych (2011) Teorię wiersza polskiego (2013), Łączkę (2013), Boże klauny (2014) i Ćwiczenia duchowne. Poematy (2016), książki historycznoliterackie i krytycznoliterackie Helikon i okolice. Notatki o poezji współczesnej (2008), „Lecz ty spomnisz, wnuku”. Recepcja Norwida w latach 1939–1956. Rzecz o ludziach, książkach i historii (2011), Obcowanie. Manifesty i eseje (2014), Poeta (bez)religijny. O twórczości Tadeusza Różewicza (2015), a także Przeklęte continuum. Notatnik smoleński (2014) i Afazję polską (2015). Laureat Nagrody Literackiej 'Skrzydła Ikara', przyznawanej przez Bibliotekę Narodową (za Afazję polską), Nagrody Poetyckiej ‘Orfeusz’ im. K. I. Gałczyńskiego (za Teorię wiersza polskiego), Nagrody Poetyckiej im. ks. J. Twardowskiego (za Łączkę) i Nagrody Literackiej im. F. Karpińskiego. Wyróżniony w konkursie o Nagrodę Literacką im. J. Mackiewicza (za Obcowanie. Manifesty i eseje). Nominowany m.in. do Nagrody Literackiej Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (2012), Nagrody Literackiej Miasta Stołecznego Warszawy (2012, 2014) i Nagrody Literackiej 'Identitas' (2014, 2015).

Jacek Krzysztof Danel (1961),, absolwent KUL, dr nauk humanistycznych Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Szymona Szymonowica w Zamościu. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Były redaktor i redaktor naczelny wydawanego w Mielcu Tygodnika Regionalnego „Korso” (1993-2002). Od ponad dwudziestu lat zajmuje się dziejami emigracji niepodległościowej 1939-1991. Dotychczas wydał m.in. Kazimierz Sabbat. Rys biograficzny (2000), Spory wokół powrotu prochów generała Sikorskiego do Polski 1943-1981(2004), Poeta z Siewierza. Bronisław Przyłuski 1905-1980 (2010); Druga Wielka Emigracja 1945-1990. Słownik biograficzny, t. 1 (2011).

Leszek Długosz – artysta i twórca spełniający się w wielu dyscyplinach – poeta, pieśniarz, kompozytor, pianista, aktor, felietonista (Czas Krakowski, Rzeczpospolita, Dziennik Polski); autor kilkunastu tomików poetyckich, płyt autorskich, wielu programów radiowych i telewizyjnych (m.in. Literatura według Długosza, Przyjemności niedzieli...), licznych różnorodnych publikacji prasowych. Z recitalami i programami poetycko-muzycznymi koncertuje od wielu lat w kraju i za granicą. Jedna z bardziej twórczych i znaczących postaci dawnej Piwnicy pod Baranami. Ostatnio wydał tom wspomnieniowy opatrzony bogatą dokumentacją archiwaliów Pod Baranami ten szczęsny czas... Założyciel i animator krakowskiego klubu poetyckiego „Rynny Poetyckiej”… W tygodniku WSieci prowadzi autorską rubrykę z wierszami. Człowiek i artysta niezależny i niestowarzyszony, nie unikający jednak jasnych deklaracji etycznych i określonych preferencji estetycznych. Mistrz Mowy Polskiej Vox Populi 2007, wieloletni współpracownik Arcanów.

Piotr Eberhardt – profesor w Instytucie Geografii i P.Z. Polskiej Akademii Nauk. Zajmuję się geografią polityczną, geografią historyczną oraz geopolityką. Autor między innymi takich książek z tego zakresu jak: Polska granica wschodnia 1939–1945, Polska i jej granice. Z historii polskiej geografii politycznej, Twórcy polskiej geopolityki. Jest autorem wielu książek i artykułów poświęconych problematyce demograficzno- etnicznej Rosji, Ukrainy, Białorusi, Litwy, Łotwy , Estonii i państwom bałkańskim.

Leszek Elektorowicz (1924 - 2019) – ur. w roku 1924 we Lwowie. Poeta, prozaik, eseista, tłumacz. Były żołnierz AK, Autor ponad trzydziestu poz. książkowych wśród ostatnich tytułów: opowiadania Mieć szczęście (2009), poezje Wiersze dla Marii (2012), Juwenilia i Senilia (2013). Członek-założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członek Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. Odznaczony m.in. złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Stały współpracownik dwumiesięcznika ARCANA. Mieszka w Krakowie.

Jerzy Gizella – w latach 1963–1967 uczęszczał do V LO w Krakowie. Absolwent filologii polskiej (1973), doktor nauk humanistycznych (studia doktoranckie z zakresu psychologii) Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1982–1986 pracownik naukowy w Zakładzie Psychologii Ogólnej Instytutu Psychologii UJ. W 1986 wyjechał do Francji, a w 1987 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Od 2004, po powrocie do Krakowa, był wykładowcą psychologii na Wydziale Nauk o Rodzinie i na Wydziale Zdrowia i Nauk Medycznych w Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Jako poeta debiutował w 1969 na łamach katowickiego pisma „Poglądy”. W 1972 jego wiersze ukazały się w wydanym w Krakowie almanachu Tylicz. Był współtwórcą i pomysłodawcą nazwy grupy poetyckiej „Tylicz”. Po studiach pracował w popularnym dzienniku popołudniowym „Echo Krakowa”, a na emigracji współpracował z miesięcznikiem „Kontakt” (Paryż), „List Oceaniczny” (Toronto), „Przegląd Polski” – dodatek kulturalny „Nowego Dziennika” (Nowy Jork). Jego teksty można przeczytać na łamach sopockiego „Toposu”, warszawskich „Nowych Książek”, dwumiesięcznika ARCANA.

Henryk Głębocki – polski historyk, publicysta, nauczyciel akademicki, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ważniejsze publikacje: Fatalna sprawa: kwestia polska w rosyjskiej myśli politycznej (1856-1866), Kraków: "Arcana" 2000, Policja tajna przy robocie. Z dziejów państwa policyjnego PRL, Kraków: Wydawnictwo Arcana 2005, Kresy Imperium: szkice i materiały do dziejów polityki Rosji wobec jej peryferii (XVIII-XXI wiek), Kraków: Wydawnictwo Arcana 2006, "Diabeł Asmodeusz" w niebieskich binoklach i kraj przyszłości: hr. Adam Gurowski i Rosja, Kraków: Wydawnictwo Arcana 2012, Niezależne Zrzeszenie Studentów w Krakowie w latach 1980-1990: wybór dokumentów, t. 1: 1980-1981, Kraków: Wydawnictwo Arcana 2014.

Ferdynand Goetel (ur. 15 maja 1890 w Suchej Beskidzkiej, zm. 24 listopada 1960 w Londynie) – polski prozaik, dramatopisarz, publicysta, scenarzysta i działacz polityczny, członek Polskiej Akademii Literatury od 1935 r W 1943 za wiedzą Delegatury Rządu na Kraj wziął udział z ramienia Czerwonego Krzyża w misji niemieckiej, która badała groby polskich oficerów w Katyniu. Po wojnie był dla Sowietów jednym z najbardziej niewygodnych świadków zbrodni katyńskiej. Został przez władze komunistyczne oskarżony o kolaborację z Niemcami i ścigany listami gończymi. Przez rok ukrywał się w jednym z krakowskich klasztorów. Zdradzony przez Adama Ważyka musiał uciekać z Polski. Z fałszywym paszportem holenderskim na nazwisko Jana Mentena przez Czechy i Bawarię dotarł do Wojska Polskiego we Włoszech. Oczyszczony przez specjalną komisję z zarzutów kolaboracji został oficerem prasowym Drugiego Korpusu. W 1946 r. wyjechał do Londynu. Pod koniec życia chorował na jaskrę, lecz mimo to regularnie dyktował artykuły do prasy. W PRL komunistyczne władze obłożyły jego twórczość całkowitą cenzurą: przez 45 lat nie drukowano jego książek, a całą jego twórczość wycofano z bibliotek. Dopiero w czerwcu 1989 zarząd polskiego Pen Clubu pod przewodnictwem Juliusza Żuławskiego stwierdził całkowitą bezpodstawność zarzutów skierowanych przeciwko Goetlowi i zażądał przywrócenia pisarza i jego twórczości społeczeństwu. 13 grudnia 2003 prochy Ferdynanda Goetla sprowadzone do Polski zostały pochowane na zakopiańskim cmentarzu na Pęksowym Brzyzku.

Dorota Koczwańska-Kalita – absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego, dr nauk humanistycznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Przez wiele lat pracowała jako reporter, dziennikarz radiowy i prasowy. Od piętnastu lat pracuje w Instytucie Pamięci Narodowej. Za czasów prezesury śp. Janusza Kurtyki w latach 2005-2010 kierowała jego biurem oraz kształtowała politykę komunikacyjną i wizerunkową w IPN. Jej zasługą było m.in. stworzenie Wydziału Informacji i Komunikacji Społecznej w Instytucie. Przygotowywała wiele kampanii społecznych pod hasłem „Historia tworzy naszą tożsamość”. Obecnie zajmuje się badaniem metod propagandowych ideologii totalitarnych oraz wykorzystywaniem nowoczesnych środków popularyzacji wiedzy historycznej. Związana jest także z Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, gdzie na zajęciach poświęconych public relations przekazuje swoje doświadczenia studentom.

Krzysztof Koehler (1963) – poeta, pisarz, scenarzysta, wydawca i badacz literatury staropolskiej, librecista (opera „Moby Dick”, premiera 2014, oratorium „Canticum puerorum”, premiera 2016) profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Opublikował osiem tomów wierszy, ostatnio wydał tom Od morza do morza (2012) i wybór autorski w serii Poezja polska (wyd. Hachette, 2013), powieść Wnuczka Raguela (2014), zbiór esejów o kulturze sarmackiej Palus sarmatica (2016).

István Kovács – ur. w 1945 w Budapeszcie; czterdzieści lat temu pisał o sobie, że historycy mówią o nim, że jest poetą, poeci, że jest historykiem, a poeta i historyk, jak się spotkają, mówią, że jest tłumaczem. Rzeczywiście: tak jest. Jako historyk zajmuje się przed wszystkim polsko-węgierskimi kontaktami pierwszej połowy XIX w.; wydał m.in., także po polsku: Polacy w węgierskiej Wiośnie Ludów 1848–1849, Józef Bem – bohater wiecznych nadziei, Nieznani polscy bohaterowie Węgierskiej Wiosny Ludów, 1848–1849; w przygotowaniu dwutomowy Słownik biobibliograficzny uczestników polskich Węgierskiej Wiosny Ludów. Powieść Lustro dzieciństwa pisał przez 25 lat. Ukazała się w 1998, a osiem lat później – z okazji pięćdziesiątej rocznicy wybuchu rewolucji węgierskiej – na jej podstawie powstał film fabularny pt. Chłopcy z Budakeszi.  

Janusz Krasiński (1928-2012) – prozaik, dramaturg, autor słuchowisk radiowych, scenariuszy i reportaży. Należał do Szarych Szeregów, po powstaniu warszawskim został wywieziony do Oświęcimia, następnie do obozu Flossenburg-Hersbruck, a w 1945 r. do Dachau. Po wyzwoleniu przez dwa lata przebywał w amerykańskiej strefie okupacyjnej. Po powrocie do Polski aresztowany pod zarzutem szpiegostwa, skazany na piętnaście lat więzienia (Mokotów, Rawicz, Wronki). Wyszedł po dziewięciu latach na mocy amnestii w 1956 r. Autor powieści: Haracz szarego dnia (1959), Wózek (1966), Syn Wallenroda (1979), Na stracenie (1992), Twarzą do ściany (1996), Niemoc (1999), Przed agonią (2006) – Nagroda Literacka im. Józefa Mackiewicza; zbiorów opowiadań: Jakie wielkie słońce (1962), Skarga (1968), Metafizyka uboju (2011); sztuk teatralnych: Czapa, czyli śmierć na raty, Śniadanie u Desdemony.

Elżbieta Morawiec (1940) – krytyk teatralny i literacki, publicystka, tłumaczka. Absolwentka UJ, doktor KUL. Publikowała m.in. w „Życiu Literackim”, „Teatrze”, „Dialogu”, „Współczesności. Od r.1980 w NSZZ „Solidarność”, współzałożycielka „Miesięcznika Małopolskiego”. W stanie wojennym publikowała w prasie podziemnej ( m.in. „Arce”, „Miesięczniku Małopolskim”, „Kulturze Niezależnej”). Była kierownikiem literackim Teatru Polskiego we Wrocławiu, Starego Teatru w Krakowie, Teatru „Studio” w Warszawie. Autorka książek o teatrze i dramacie (m.in. Mitologie i przeceny, Powidoki Teatru, Seans pamięci, Jerzy Grzegorzewski – mistrz światła i wizji), publicystyki (Małe lustra albo długi cień PRL, Nadzieja, świat i krętacze, Obrazki polskie), przekładu z Jana Karskiego Wielkie mocarstwa wobec Polski. Od Wersalu do Jałty. Członkini SPP. Od 1995 związana z dwumiesięcznikiem „Acana”. Publikowała również w „Niedzieli”, „Tygodniku Solidarność”, „Gazecie Polskiej”.

Andrzej Nowak (ur. 1960) – polski historyk, publicysta, nauczyciel akademicki, sowietolog, profesor nauk humanistycznych, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, profesor zwyczajny w Instytucie Historii PAN (kierownik Zakładu Historii Europy Wschodniej na UJ), były redaktor naczelny dwumiesięcznika „Arcana”. W październiku 2015 został członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę. Opublikował, m.in.: Polska i „trzy” Rosje. Studium polityki wschodniej Józefa Piłsudskiego (do kwietnia 1920 roku), Wydawnictwo Arcana, Kraków 2001, Kronika Polski, pod red. A. Nowaka, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 1997. (wyd. 2 w 2001 r. i wyd. 3 w 2005), Polacy, Rosjanie i biesy. Studia i szkice historyczne z XIX i XX wieku, Wydawnictwo Arcana, Kraków 1999, Od imperium do imperium. Spojrzenia na historię Europy Wschodniej, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2004, Historie politycznych tradycji. Piłsudski, Putin i inni, Arcana 2006.

Jakub Polit (ur. 1968) – adiunkt w Zakładzie Historii Powszechnej Najnowszej UJ. Zajmuje się historią stosunków międzynarodowych w XX w. ze szczególnym uwzględnieniem Dalekiego Wschodu. Współautor podręczników akademickich Najnowsza historia świata, t. 1-3 (wyd. pierwsze 1997; nagroda rektora UJ) oraz Historia polityczna świata w XX wieku, t. 1-2 (2003; nagroda wydawnicza). Autor m.in. Odwrót znad Pacyfiku? Wielka Brytania wobec Dalekiego Wschodu 1914-1922 (Kraków 1999; nagroda Prezesa Rady Ministrów); Smutny kontynent. Z dziejów Azji Wschodniej w XX wieku (Kraków 2002); Chiny, Warszawa 2004 (seria: Historia państw świata w XX wieku); Lew i smok. Wielka Brytania a kryzys chiński 1925-1928 (Kraków 2006); Pod wiatr. Czang Kaj-szek 1887-1975 (Kraków 2008); Chiny 1946-1949 (Warszawa 2010); Gorzki triumf. Wojna chińsko-japońska 1937-1945 (Kraków 2013). Współautor History of Poland (Kraków 2005). W 2005 r. otrzymał nagrodę rektora UJ „w uznaniu szczególnych osiągnięć w pracy naukowej”.

Stanisław Srokowski (ur. 29 czerwca 1936) – polski pisarz, poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki, nauczyciel akademicki i publicysta. Ukończył filologię polską w WSP w Opolu. Pracował jako nauczyciel w Technikum Elektroenergetycznym w Legnicy w latach 1960-1968. Po wydarzeniach marcowych 1968 został z powodów politycznych zmuszony do opuszczenia szkoły. W latach 1970-1981 dziennikarz działu kultury tygodnika „Wiadomości”. Przez pewien czas redaktor naczelny „Kultury Dolnośląskiej”. W stanie wojennym został wyrzucony z pracy i pozostawał bezrobotny przez blisko dwa lata. W latach 1990-1993 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego. W okresie 1993-1994 bezrobotny. Od 1995 jest redaktorem naczelnym założonego przez siebie czasopisma edukacyjno-twórczego, tworzonego przez dzieci i młodzież w wieku 8-16 lat „Nowe Twarze” (wcześniejszy tytuł: „Gazeta Dzieci”). W swoich ostatnich powieściach: Ukraiński kochanek, Zdrada i Ślepcy Ida do nieba nawiązuje do wydarzeń z 1943 roku, kiedy to ziemie wschodnie II Rzeczypospolitej ogarnęła fala ludobójstwa, dokonywanego przez ukraińskich nacjonalistów na Polakach. Publikuje m.in. w „Warszawskiej Gazecie”, w 2010 otrzymał Krzyż Solidarności Walczącej.

Maciej Urbanowski – historyk literatury polskiej, krytyk literacki, edytor, kieruje Katedrą Krytyki Współczesnej na Wydziale Polonistyki UJ. Współzałożyciel i redaktor dwumiesięcznika “Arcana”. Autor wielu książek o literaturze polskiej, opracował krytyczne edycje pism m. in. Ferdynanda Goetla, Karola Ludwika Konińskiego i Stanisława Brzozowskiego. Mieszka w Krakowie.

Andrzej Urbańczyk zajmuje się historią jachtingu od 1956 roku (data pierwszego druku). Aktywny żeglarz – początek żeglugi śródlądowej autora – 1947, żeglugi morskiej – 1957. Od sternika wachtowego do kapitana Jachtowej Żeglugi Wielkiej. Łączny staż oceaniczny 130 tys. mil, w tym 75 tys. samotnie, wliczając rejs dookoła świata, w rekordowym czasie. Opublikował m.in. Człowiek i morze (1967), Samotne rejsy – historia samotnego jachtingu (1972), Polski samotny jachting oceaniczny 1936-1996 (1996). Jest autorem kilkunastu prac na temat żeglarstwa, ogłoszonych w Polsce, Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Japonii i Związku Radzieckim Odznaczony medalami: Zasłużony dla Polskiej Marynistyki, Za szczególne Zasługi dla Polskiego Żeglarstwa, Medal Chwały Mórz, Zasłużony Pracownik Morza (dwukrotnie), Golden Circle Award, Magnum Trophaeum i inne.

Andrzej Waśko – (ur. 1961 w Krakowie) literaturoznawca i nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, w 2007 sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej. Ukończył studia polonistyczne w Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1993 uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie pracy pt. Romantyczny sarmatyzm. Tradycja szlachecka w literaturze polskiej lat 1831–1863. Habilitował się w 2002 w oparciu o rozprawę zatytułowaną Zygmunt Krasiński. Oblicza poety. Od 1986 zawodowo związany z Instytutem Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Został pracownikiem Katedry Historii Literatury Oświecenia i Romantyzmu Wydziału Polonistyki UJ oraz profesorem Instytutu Kulturoznawstwa Wydziału Filozoficznego Akademii Ignatianum w Krakowie. Od 1996 do 1997 był wykładowcą literatury i kultury polskiej na University of Illinois at Chicago. Jest badaczem polskiego romantyzmu, zajmuje się również relacjami między sferą kultury a polityki w Polsce (wydał książkę Demokracja bez korzeni). Jest redaktorem naukowym „Biblioteki Sarmackiej”. W 2015 objął stanowisko redaktora naczelnego dwumiesięcznika "Arcana".

Wojciech Wencel – urodził się 16 lutego 1972 roku w Gdańsku.
Wydał książki poetyckie: Wiersze (1995), Oda na dzień św. Cecylii (1997), Oda chorej duszy (2000), Ziemia Święta (2002), Imago mundi. Poemat (2005), Podziemne motyle (2010), De profundis (2010), Oda do śliwowicy i inne wiersze z lat 1992-2012 (2012), a także pięć zbiorów szkiców i felietonów.
Jest laureatem wielu nagród literackich, m.in. Fundacji im. Kościelskich, im. Józefa Mackiewicza, im. Franciszka Karpińskiego, im. Kazimiery Iłłakowiczówny, im. ks. Janusza St. Pasierba. Felietony publikuje w tygodnikach wSieci i Gość Niedzielny. Od 1997 roku jest stałym współpracownikiem dwumiesięcznika Arcana.
Mieszka w gdańskiej Matarni.

Bogna Wernichowska – absolwentka UJ wydziału prawa i studium dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Publicystka krakowskiego „Przekroju”, gdzie pracowała aż do likwidacji pisma w Krakowie. Współpracowała z telewizją Polonia, gdzie prowadziła cykliczną audycję „Porozmawiajmy”. Autorka scenariuszy filmów telewizyjnych realizowanych przez tę stację: „Opowieść o trzech paniach Potockich”, „Osobliwości starego Krakowa” i „Czarna księżniczka w kręgu ikon”. Autorka 23 książek popularnonaukowych z dziedziny historii obyczajów i tradycji, wśród których największą popularnością cieszyły się: Historie z obrączką, czyli pamiętne śluby, Tak kochali Galicjanie, Kardy i kokardy, opowieść o hrabinach Potockich. W 2006 roku laureatka Złotego Lauru Fundacji Kultury Polskiej za publicystykę kulturalną i twórczość literacką. Od kilku lat współpracuje z Uniwersytetami Trzeciego Wieku w różnych miastach Polski m.in.: Radomiu, Kozienicach, Pionkach, Zawierciu, Niepołomicach.

Władysław Zajewski (ur.1930 w Wilnie) – emerytowany profesor zwyczajny Instytutu Historii PAN, obecnie wykładowca akademicki w „Ateneum” (Gdańsk). Autor licznych publikacji, m.in. redaktor i współautor zbiorowej syntezy: Powstanie Listopadowe 1830-1831. Dzieje wewnętrzne – Militaria - Europa wobec powstania, wyd. I 1989, wyd. II 1990, redaktor naukowy i współautor dzieła zbiorowego Europa i świat w epoce Restauracji, Rewolucji i Romantyzmu 1815-1849, t. I-II, 1991; W kręgu Napoleona i rewolucji europejskich,1984; Józef Wybicki, 2003; Wolne Miasto Gdańsk pod znakiem Napoleona, 2005; pomysłodawca, redaktor naukowy i współautor (obok prof. S. Kieniewicza i A. Zahorskiego) dzieła Trzy Powstania Narodowe, wyd. V 2006; Powstanie listopadowe 1830-1831, 1998, wyd. II 2012; Europejskie konflikty dyplomatyczne (wiek XIX), 2012.