Królowie Zachodu Słońca -Henryk Skwarczyński

Henryk Skwarczyński ur. w 1952 w Felicjanowie k. koluszek. Były wykładowca Defense
Language institute w Monterey w kalifornii. Jako pisarz amerykański debiutował w roku
1995 w antologii Paris Transcontinental opowiadaniem A Poet, Gamblers, and Blackjack.
w Polsce ukazała się m.in. Uczta Głupców i Garota, a w Stanach zjednoczonych ostatnio
pod nome de plume Henryk zadora, powieść Green Sea of Darkness. Pisarz mieszka
na przedmieściach chicago w La Grange.
„Sądziłem, że należy przekazać pewien zasób wiadomości o odległych
cywilizacjach, a że nie jestem fachowcem, ale amatorem, zrezygnowałem ze
wszystkich uroków erudycji, bibliografii, przypisów, indeksów. Zamierzałem
napisać książkę do czytania, a nie do naukowych studiów”, pisał Zbigniew
Herbert w Barbarzyńcy w Ogrodzie. Henryk Skwarczyński w Królach Zachodu
Słońca oprowadza po Sewilli, Maderze, dopływa do archipelagu San Blas. Jego
Ucztę Głupców nazwał Andrzej Leja w „Warszawskiej Gazecie” fenomenalną.
Marek Nowakowski napisał posłowie do Majaków Angusa Mac Og.
Lech Kaczyński po lekturze Z Różą i Księżycem w Herbie wysłał autorowi list,
dostarczony przez kancelarię prezydencką.

Wojciech Chmielewski konstatował w artykule Samotnik z La Grange,
„że panuje zadziwiająca cisza wokół pisarstwa Henryka Skwarczyńskiego”.
Podobnie pisał we wstępie do Jak zabiłem Piotra Jaroszewicza, współautor
przemówienia Donalda Trumpa w Warszawie, profesor Marek Chodakiewicz.
W Ameryce potomek Machiavellego, pisarz Keith Botsford, dowodził,
że czytanie Skwarczyńskiego to uczta. Dodajmy, uczta na miarę Antoniego
Ferdynanda Ossendowskiego, z którego upamiętniającej go tablicy, usunięto
słowo antykomunista, jakby obawiając się, że pisarz zmartwychwstanie
z wykopanej nocą przez NKWD trumny, dopełniając mocy tego, co w ponad
tysiącletniej kulturze poczyniło słowo.
Kapitan Andrew W. Piotrowski